ฝากรักเคียงดิน - นิยาย ฝากรักเคียงดิน : Dek-D.com - Writer
×

    ฝากรักเคียงดิน

    เพราะความขัดแย้งภายในตระกูล ทำให้ อนิล หรือ คุณคนเล็ก ของบ้านจารุเดช ต้องกลับไปพิสูจน์ตัวเองที่บ้านเกิด 'บ้านโคกเหนือดาว' ที่เค้าเกือบลืมไปแล้วว่าได้สัญญากับเด็กหญิงคนหนึ่งไว้ว่าให้รอเขากลับไปที่นั่น

    ผู้เข้าชมรวม

    759

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    759

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    17
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  29 มิ.ย. 60 / 16:06 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ




    ฝ า ก รั ก เ คี ย ง ดิ น
     

    เพราะเบื้องหลังชาติกำเนิดอันแสนเจ็บปวด ทำให้เขาต้องทำต่อต้านมาตั้งแต่วัยรุ่น
    แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อพ่อต้องการวางมือจากธุรกิจ เขาจึงได้มีชื่อเป็นผู้ร่วมสืบทอด
    แต่เพราะค้านต่อสายตาของคณะกรรมการบริหาร และสมาชิกในครอบครัว
    อนิลจึงต้องกลับมาบ้านเกิด เพื่อฟื้นฟูที่ดินผืนแรกของครอบครัวที่ไม่เคยสร้างรายได้
    ให้มีกำไรมากเป็นเท่าตัวของต้นทุน ให้สำเร็จภายในเวลาแค่ 9 เดือน



    แ น ะ น ำ ตั ว ล ะ ค ร   




    วสุุธา (ดิน)  อายุ  25 ปี

    นักวิชาการส่งเสริมการเกษตรระดับปฏิบัติการที่ขอเขียนย้ายกลับมาที่บ้านเกิด
     เพราะอยากพัฒนาชุมชนให้ก้าวหน้า เต็มไปด้วยอุดมการณ์ที่เต็มเปี่ยม





    อนิล (อ่านว่า อะ-นิ-ละ) (ลม) อายุ 27 ปี

    ใคร ๆ ก็เรียกเขาด้วยความเคารพว่า 'คุณคนเล็ก' 
    ลูกชายของผู้มีอิทธิพลประจำจังหวัด เพราะประเด็นปัญหาบางอย่าง
     จึงถูกส่งกลับมาที่บ้านเกิดเพื่อพัฒนาที่ดินผืนแรกของครอบครัว



    โตยธร (เมฆ) อายุ 25 ปี
    ซุป'ตาร์หนุ่มสุดฮ็อตแห่งปี ภาพพจน์ดี ติดดิน กตัญญู นั่นเป็นแค่สิ่งที่อยู่หน้ากล้องเท่านั้น
    ความจริงและช่างเปี่ยมไปด้วยความมั่นหน้า เอ้ย มั่นใจ ไม่ใชาคาสโนว่าเพราะคบทีละคน
    เพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของวสุธา 


    ทำนุรัฐ (ธูป) อายุ 30 ปี

    ปลัดอำเภอหนุ่มหล่อ ผู้จริงจังกับการทำงานเพื่อท้องถิ่น
    ความหล่อระดับสะเทือนทุกเสาเรือน สะท้านทุกทะเบียนบ้าน




                    "ถามจริงมีแฟนยัง?"

                    วสุธาจอดมอเตอร์ไซด์คันเก่าของตัวเอง ตวัดหางตามองคนที่กำลังปากยื่นปากยาวตะโกนถามเธอมาจากคูน้ำ ใบหน้าขาวใสของคุณคนเล็กหมองลงไปบ้างจากครั้งแรกที่กลับมาพบกันอีกครั้ง แต่ดูเหมือนความกวนประสาทกลับยิ่งเท่าทวีคูณ

                    "มีหรือไม่มี คุณเกี่ยวอะไรด้วย"

                    "เกี่ยวดิ" เขายักคิ้วหลิ่วตา เต็มไปด้วยความมั่นหน้าเบอร์แรง "บ้านผมขาดคนผสมดินกับปุ๋ยหมัก อยากชวนมาทำด้วยกัน สนใจป่ะ"

                    “ฉันมีการมีงานทำ เห็นไหม” หญิงสาวชี้ชุดเครื่องแบบสีกากีที่ตัวเองใส่ให้ฝ่ายนั้นดู “ฉันดูแลตำบลนี้ทั้งตำบล ไม่ได้ว่างไปช่วยบ้านคุณคนเล็กผสมปุ๋ยบ้านเดียวนี่คะ”

                    “อย่าแกล้งโง่หน่อยเลย” อนิลโยนคราดในมือทิ้ง ยกมือขึ้นกอดอก “ชวนให้มาอยู่บ้านในฐานะผู้ชายคนนึง ไม่ใช่ชวนฐานะชาวบ้านที่ต้องการความช่วยเหลือ”

                    ไม่ใช่ไม่เคยหวั่นไหว ไม่ใช่ไม่เคยใจเต้นระรัวไปกับอนิล แต่เพราะความหลังฝังใจทำให้เธอไม่อยากจะเชื่อในน้ำคำของผู้ชายคนนี้อีก คำหวานกับท่าทีเหมือนหมาหยอกไก่ของหมอนี่ก็ไม่น่าไว้ใจเหมือนชื่อเขานั่นแหละ สายลมเอาแน่เอานอนได้ที่ไหนกัน วันนี้อยากจะพัดมาทำให้เธอชื่นใจได้ชั่วครู่ชั่วยามก็พัดมาโอบล้อมรอบตัวเธอให้สดชื่น พรุ่งนี้อาจจะพัดไปทางทิศอื่นไม่หวนกลับมาทางนี้แล้วก็เป็นได้

                    “ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะ และผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คุณลมแน่นอน”










    S
    N
    A
    P









    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น